به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: اردیبهشت سال ۱۴۰۱ ویدئویی تکاندهنده از رضا رویگری در فضای مجازی بارها و بارها به اشتراک گذاشته شد. رویگری در این ویدئو از انتقالش به خانه سالمندان توسط همسرش گفت و از همه خواست طبق کلمات خودش او را از این جهنم نجات دهند. او کمی بعد با یاری دوستان و یک بانوی نیکوکار، از کهریزک به خانهای که برای او اجاره شده بود، منتقل شد. با گذشت ۲ سال از آن ماجرا باز هم ویدئویی از رویگری منتشر شده که بهغایت غمانگیز است. در این ویدئو که او را در خانهاش نشان میدهد، او از مشکلات جسمیاش گفت و اینکه برای هر حرکت کوچکی سختی میکشد.
اما تلختر از اینها او از تنهایی دیوانهکنندهاش گفت و اینکه هیچکس نیست او را از خانه بیرون ببرد.
رویگری بعد از جدایی از همسرش، خانه و زندگیاش را از دست داده است. او در نهایت تلخی عروسکی را در آغوش گرفت و گفت این عروسک مونس تنهاییهای من است. بازیگری که او را با نمایشهایی مثل گلدونه خانم و فیلمهایی مثل اجارهنشینها، کانیمانگا و بوتیک و سریالهای محله بروبیا و مختارنامه میشناسیم، حالا از تنهایی در رنج است و منتظر هر نهاد یا شخصی است که یاریاش کند.